بادگیرها انواع مختلفی در ایران دارند، در این میان معروف ترین و بزرگ‌ترین بادگیر ایران در سیرجان است
این چپق ها که از جنس آجر و ملات ساخته شده اند در واقع باقیمانده یک خانه قدیمی به نام خانه آقاسید علی‌اصغر رضوی است که در شهر سیرجان واقع است. این بادگیر از آثار دوران پهلوی است که به لحاظ ارزش‌های فرهنگی و هنری که تلفیقی از معماری و صنعت است، بنا شده است.
این بادگیرهای مشهور با شبکه های هندسی منظمی که در زیر بادگیرها قرا ردارد بر روی فضاهای مستطیل شکل شمال-شرقی قرار گرفته است و هوای اطراف را با عبور از کانال های تهویه به درون فضاهای تابستان نشین سبب خنک تر شدن خانه نیز می شد. این بادگیرها که با الهام از دودکش های کشتی های قدیمی ساخته شده، سبب جذابیت و منحصر به فرد شدن این جاذبه در کرمان شده است. بدنه خارجی لوله های بادگیر با قطعات کوچک آجرهای هندسی شش ضلعی طراحی شده است. لازم به ذکر است که سال ساخت این بنا در دوره ی پهلوی اول بوده است.
بادگیرهای چپقی که بخشی از خانه سید علی اصغر رضوی از پزشکان سرشناس شهرستان سیرجان در کرمان بوده که اکنون بادگیرهای خانه اش در بلوار دکتر صادقی، کوچه حاج رشید به عنوان جاذبه ی گردشگری مشهور شده و در فهرست آثار ملی ایران در سال ۱۳۸۱ به ثبت رسیده است.
همانطور که گفتیم بادگیر چپقی سیرجان به نسبت دیگر بادگیرهای ایران تفاوت بسیاری دارد که دلیل آن کشفی بوده که معماری این بادگیر سید مهدی شجاعی کرده است. این معماری زمانی که با کشتی در حال سفر بوده متوجه هوای خوبی می شود که در استراحتگاهش وجود دارد و با کمی دقت متوجه فرم خاص دودکش های کشتی شد و تصمیم گرفت از این فرم برای بادگیرهای خانگی هم استفاده کنید تا هوای خنک تری را به داخل خانه بکشاند.
ساختار بادگیر چپقی سیرجان از یک برجک که تقریبا از تمام خانه های اطراف ارتفاع بیشتری دارد نیز تشکیل شده است. به طور معمول این بادگیرها بر روی قسمتی از خانه های کویری که به آن ها حوضخانه می گفتند نیز ساخته می شود، علت آن این بوده که هوایی که از طریق این بادگیرها به داخل خانه آورده می شده توسط آب تهویه شود و به گونه سیستم خنک کنندگی را ایفا کند. در انتهای تمام خانه ها و عمارت های قدیمی می توانید بر فراز خوض خانه ها بادگیرها را مشاهده کنید.